Sluiten
Op dit schilderij verbeelden menselijke figuren ‘de geschiedenis’, ‘de tijd’ en ‘de legende’. De ‘geschiedenis’ wordt voorgesteld als een forse, gelauwerde vrouw die met behulp van een vergrootglas een tekst op een perkament ontcijfert. Aan de ‘tijd’ wordt gestalte gegeven door een oude man die een oorkonde verscheurt. Achter hem wordt de tand des tijds en de onvermijdelijke vergetelheid verzinnebeeld door een zandloper en een rat die aan een boek knabbelt. Door het raam bemerken we de Brugse Ezelpoort die in brand staat. De ‘legende’ wordt gesymboliseerd door een poëtische ‘jonkvrouw’, met een bloemenkrans om het hoofd, die met een veer een legende noteert. Buiten speelt zich immers de legende van Sint-Isidoor af, de heilige boer die in de nabijheid van de Brugse molens in gebed verzonken is, terwijl een engel in zijn plaats het land beploegt. Edmond Van Hove wordt gekenmerkt door een typisch Brugse retrospectieve kijk op de wereld. Reeds vroeg toont de kunstenaar een grote belangstelling voor de Vlaamse primitieven en de Middeleeuwen, inspiratiebron waaruit hij zijn uitgesproken en gedetailleerd historisch realisme en verstilde ingetogenheid put.
